Babanın çocuğun yaşantısındaki önemi

Sevgili, çok saygıdeğer babalar, çocuklarımızın hayatlarında öneminiz çok fazla. Hep annelerden duymuşuzdur”bütün kahrını ben çekiyorum, yediriyorum, içiriyorum, temizliyorum ama babasına daha düşkün”.Hepimiz çocuk olduk büyüyüp olgunlaştık ama biz anneler hala çocukça düşünebiliyoruz. Acaba sizleri kıskanıyor muyuz?

Anne hamileyken bebekle fizyolojik olarak bağlıdır. Bebek doğduktan bir süre daha bu bağ bakım için anneyle devam etmek zorundadır. Sizler her duruma uzaktan şahit olmaktasınız. İstisnalar hariç. Yani annenin hastalığı ve çocuğa bakamaması durumlarında baba her türlü bakımını seve seve yapar.

Başlangıçta anne çocuğunu başka birine teslim etmek istemez, çocuğa zarar geleceğinden korkar. Bu durum ilerledikçe babada çocuğunu hep uzaktan seyreder, dokunamadan sever. Bu tutum yanlıştır, şu tutum doğrudur demiyeceğim, çünkü durum neyi gerektiriyorsa anne de baba da öyle davranırlar diye düşünüyorum.
Baba çocuğun zekâ gelişimini etkiliyor

En başta zeka nın kalıtsal olduğundan yola çıkarak, çizmek istediğim iyi bir baba figürü; çocuğun çevre ile ilişkisinde onu destekleyen, bağımsız davranmasında ve düşünmesinde önayak olan tutum ve davranış sergilediğinde çocuğun zeka gelişimini desteklemiş olur.

Babanın çocukla oturup vakit geçirmesi, onunla konuşması, olaylar hakkında ne düşündüğünü sorup düşüncelerine değer verdiğini göstermesi, ona dokunması, çocuğa güvendiğini hissettirmesi zekâ gelişiminde olumlu derecede önemlidir.

Çocuğun kişiliğini etkiler;
Baba ile sağlıklı ilişki içinde olan, paylaşmaktan korkmayan, babasından ilgi, sevgi, şefkat gören, babası tarafından önemsendiğini bilen çocuklar, kendiyle ve çevresiyle barışık olurlar. Okul başarıları yüksektir, çevrede ve arkadaşları arasında uyumlu tavırlar sergiler.

Disiplin ve düzen;
Disiplinden kasıt bağırmak,çağırmak,hırpalamak,korkutup sindirmek değil sağlıklı olan;babanın çok katı olmaması esneklik payının ve kurallarının olması.Bunun için tutarlı davranışlar sergilemeli.Örneğin,ne çocuğa karşı nede çevresine yalan konuşmamalı,sözünde durmalı,dürüst olmalıyız…

Şunu asla unutmayalım ”Çocuktur anlamaz” değil söylemeyi,düşünmeyelim bile.Çünkü onların tek ve en önemli modelleri bizleriz.Çocuk hayata dair her şeyi bizi örnek alarak öğrenecek.Baba davranışlarında tutarlı olursa yarın onu örnek alan çocukta da dürüst ve hoşgörülü bir disiplin anlayışı gelişecektir.

Babalar çocuklarını sevmekten çekinmemeli ”aman şımarır şimdi” dememeli, her fırsatta sevgimizi göstermeliyiz ki hayat onları zamanı gelince zaten üzecek. Çocuğun sorumluluğunu anneyle paylaşmalı.

Araştırmalara göre; babasız çocuklar daha çok hasta oluyorlar. Bebek 6 aylıkken den babanın bebek üzerindeki etkisinin başladığı söyleniyor.
Selam ve Dua İle Kalınız…..